Karakter


karakterDe IJslandse Hond is altijd opgewekt, attent, vriendelijk en levendig. Hij werkt graag, sterker nog, hij heeft dit zelfs nodig. Hij leert snel (vaak sneller dan de baas), wat twee kanten op werkt. Niet alleen positieve dingen worden snel geleerd, maar ook negatieve dingen.

Voor mensen die niet consequent kunnen opvoeden of een hardhandig en/of opvliegend karakter hebben is de IJslandse Hond met zijn gevoelige aard niet geschikt. Een training gebaseerd op beloning van gewenst gedrag past het best bij de IJslandse hond. Daarbij horen clickertraining en andere positieve trainingsmethoden.

Hij is heel sociaal naar mensen (volwassenen en kinderen). Een goede socialisatie en opvoeding van de hond is hierbij natuurlijk van groot belang, evenals de begeleiding van de ouder naar het kind. Leer kinderen hoe ze met een hond moeten omgaan.

Door zijn oorspronkelijke werk als drijver van vee blaft hij veelal tegen rennende dieren. Van jongs af aan moet worden voorkomen dat hij fietsers, joggers, katten e.d. najaagt, wat ontstaat uit zijn drijfinstinct. Jachtinstinct, de drift om te achtervolgen en te doden heeft hij niet. Maar het najagen/achtervolgen/drijven lijkt heel erg op jagen, wat betekent dat veel IJslanders ook wild zullen achtervolgen en daardoor soms moeilijk los kunnen lopen in gebieden waar wild loopt.

Doordat de IJslandse Hond op IJsland de lammeren tegen roofvogels moest beschermen gaan veel IJslandse Honden blaffend achter vogels aan.
Door vanaf het begin door middel van opvoeding en training veel aandacht aan zijn drijfinstinct te besteden is hij daarin goed aan te sturen.

Op IJsland is de hond een zelfstandig werkende hond en hij zal, wanneer hij daarin onvoldoende wordt begeleid, zeker het voortouw nemen wanneer hij het idee heeft dat er werk aan de winkel is. Biedt u hem te weinig bezigheden, dan kan hij zich ontpoppen tot een nerveuze, blafferige hond.
Door zijn herdersinstinct wil hij zijn baas niet kwijt raken en blijft daarom zelf in de buurt, tijdens een wandeling hoeft de baas dus maar zelden zijn hond te roepen.

De IJslandse Hond is waaks en kondigt bezoek veelal blaffend aan. De neiging tot blaffen laat zich nauwelijks onderdrukken, maar de hond kan geleerd worden te stoppen met blaffen als de baas daarom vraagt. Door zijn duidelijke lichaamstaal en onbedorven natuurlijke gedrag kan de IJslander het over het algemeen goed met andere honden vinden, maar sommige reuen kunnen zich dominant gedragen t.o.v. andere reuen. Ook hierbij is een goede socialisatie en begeleiding van groot belang.

De IJslandse Hond kan niet in een kennel worden gehouden. Hij is dol op menselijk gezelschap, hij volgt de baas overal en slaapt aan je voeten. Daarom is het voor de IJslander heel moeilijk een groot deel van de dag alleen te zijn. Hij zal er echt ongelukkig van worden. Wel kan men hem leren dagelijks 3 à 4 uur alleen te zijn, mits men dit van jongs af aan rustig opbouwt en dit gemis aan gezelschap compenseert met aandacht en beweging. Andere dieren die tot zijn gezin behoren zal hij accepteren en beschermen als hij er van jongs af aan mee is opgegroeid.

Ga door naar Verzorging 

Reacties zijn gesloten.