die·ren·arts: arts voor, met name, kleine huisdieren.
Een IJslandse Hond is een gezonde hond en komt zelden bij de dierenarts. Hoogstens voor inentingen, door een beet, blessure of ongeval zal een bezoekje aan de dierenarts noodzakelijk zijn. Een doortastende dierenarts is een zegen. Wees een mondige eigenaar: de dierenarts heeft de medische kennis en ervaring, jij kent het gedrag van jouw hond als geen ander.
Voorbeeld: de dierenarts kan een preciezere diagnose stellen, wanneer jij dit kunt staven met ‘bewijsmateriaal’. Observeer je hond nauwlettend en noteer veranderingen in zijn gedrag of eet- en drinkpatroon.
do·mi·nant:
1 overheersend
2 (van erfelijke factoren) de werking van andere factoren onderdrukkend.
Door zijn duidelijke lichaamstaal en onbedorven natuurlijke gedrag kan de IJslandse Hond het over het algemeen goed met andere soortgenoten vinden. Sommige reuen kunnen zich ten opzichte van andere mannetjes dominant gedragen. Door een uitgekiende socialisatie en goede begeleiding kunnen problemen worden voorkomen.
Voorbeeld: een overheersende IJslandse Hond zal zelden het initiatief nemen om een andere dominante reu op zijn plaats te wijzen. Is de ander echter opdringerig of komt deze hond binnen zijn twee-meter-cirkel dan zal hij niet schromen om uit te vallen.
doof: niet of slecht in staat om te horen.
Rond zijn twaalfde levensjaar kan het gehoor van de IJslandse Hond gaan afnemen. Je merkt het doordat jouw senior de anders zo beweeglijke oren niet meer spitst. Ze reageren nauwelijks of niet meer op (on)bekende geluiden. Het is vrij normaal dat een hond binnen een kort tijdsbestek (enkele dagen tot weken) doof of slechthorend wordt.
Voor jou is dat lastiger dan voor de hond die zich bovenal met zijn neus oriënteert. Het gebruik van handsignalen is naast jouw lichaamshouding en mimiek voortaan de vorm van communiceren.
Misschien heb je samen met jouw hond al universele gebarentaal geleerd op de (gehoorzaamheids)cursus of doe je het onbewust al. Honden waarbij deze signalen nooit zijn toegepast, pikken het zelfs op hoge leeftijd snel op.
Dove of slechthorende honden die los lopen kun je beter niet uit het oog verliezen, omdat je ze moeilijk terug kunt roepen. Het los lopen houdt wel hun zelfstandigheid en alertheid op peil. Let dus zelf extra goed op je hond.
Doordat de hond zichzelf waarschijnlijk niet meer hoort blaffen, wordt het moeilijker hem het zwijgen op te leggen. Leer de hond in zijn horende periode alvast een stop- of stilteteken aan.
Voorbeeld: Geen gehoor of Oost-Indisch doof? Hoge tonen en bepaalde trillingen bereiken jouw hond meestal nog wel. In plaats van roepen, kun je fluiten, in je handen klapp